Piszą o nich prace naukowe a specjaliści badają ich przydatność w promocji miast. Władze wraz z krajoznawcami i historykami wyznaczają nawet tzw. szlaki panoram…. (tu wpisz nazwę dowolnej metropolii), by umożliwić odwiedzającym docenienie walorów widokowych. I wiedzą co dobre! Chyba nie ma nikogo, kto nie lubiły patrzeć na miasto z góry bez żadnych terenowych przeszkód. Żałuję trochę, że Palermo nie wpadło na taki pomysł, bo jest nafaszerowane landmarkami. Poza tym góry, morze gdzie nie spojrzeć. Oprócz belvedere na dachu katedry i przy ogrodzie San Giovanni degli Eremiti nie znalazłam żadnych. Wiedziałam, że i tak na pewno gdzieś uda mi się wdrapać, ale wybrałam zwiedzać miasto według innego klucza. Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Punkty widokowe Palermo zaliczyłam mimochodem. Punkty widokowe Palermo: dach katedry Via Vittorio Emanuele Jest bodajże najbardziej znanym i co za tym idzie najbardziej obleganym punktem widokowym w Palermo. Mimo klaustrofobicznej klatki schodowej prowadzącej na szczyt, gra warta jest świeczki. Ze względu na tabuny odwiedzających, czas, jaki można spędzić na chodniku dachu jest ograniczony i regulowany przez pracowników z krótkofalówkami. Z góry określona jest też liczba osób, jakie mogą znajdować się jednocześnie na górze – czasem trzeba poczekać, nawet do pół godziny. Do katedry najlepiej jest przyjść z samego rana kiedy jest jeszcze stosunkowo luźno. Ponieważ wejście na dach znajduje się wewnątrz, a katedra pełni swoją funkcję sakralna, na czas mszy wizyty na dachu Palermo są tymczasowo zawieszane. Bilet w cenie €5 do nabycia w kasie po lewej zaraz przy wejściu do katedry. W określone dni w szczycie sezonu możliwa jest wizyta nocna. Wszystkie szczegóły dostępne są na oficjalnej stronie katedry. Prócz oczywistych zalet widokowych, obejrzymy kilka ciekawych detali architektonicznych. Detali, takich jak… kopuła. Powstała relatywnie późno, w “aktach” pojawiła się dopiero około XV w. za sprawą Nicolò Puxades, biskupa Palermo, który, jak to było w modzie, chciał po sobie zostawić trwały ślad. Wysunął propozycję budowy kopuły, ale postawienie jej wymuszałoby konieczność kosztownych zmian konstrukcyjnych, które uniosłyby jej ciężar. Zrezygnowano więc z użycia typowych materiałów budowlanych i zastosowano… drewno. Rozwiązanie bardzo eleganckie, praktyczne i przede wszystkim nie uszczuplające kiesy biskupa. Potem pokryto ją blachą i jest! Nie widać, że z “demobilu”, nie? A chwała i dziękczynienie w biskupim wyścigu szczurów spłynęły. Wzdłuż dachu bocznej nawy jest rząd świetlików z kopułami w wersji mini. Pokryte ceramicznymi płytkami w kolorze zielonym i żółtym są przykładem jednej z bardzo typowych tradycji budowlanych na Sycylii. Wiele takich kolorowych majolicowych pokryć dachowych odnajdziemy jak wyspa długa i szeroka nie tylko w architekturze sakralnej. Zaprojektował je i wybudował Ferdinando Fuga według prawideł baroku podczas wielkiej przebudowy katedry, jaka miała miejsce pod koniec XVIII w. Punkty widokowe Palermo: dzwonnica kościoła św. Józefa Cafasso Via Benedettini, 12 Schowana w wąskim przejściu między tyłem Chiesa di San Giovanni degli Eremiti a boczną ścianą kościoła, do którego ją dobudowano w połowie XVIII w. barokowa dzwonnica ma 20 metrów wysokości. Kupujesz bilet w kasie, dostajesz biały kask, a potem zastanawiasz się kiedy skończy się wspinaczka wąskimi metalowymi schodami. Jak już dojdziesz na sam szczyt odkrywasz, że jest mało miejsca – tyle, by zmieścić ciebie i kompana robiącego ci fotkę. Nad głową nie dość, że zawadza dzwon, to jeszcze dzwoni co chwila wprawiając turystów w nie lada rezonans. Ale widoki rekomendują wszystko. Na pierwszym planie krużganek z ogrodem przy kościele San Giovanni degli Eremiti (charakterystyczne czerwone arabskie kopułki), potem Pałac Normanów, a nieco w prawo katedra na pierwszym planie i Monte Pellegrino na drugim. Szczegóły dotyczące godzin otwarcia i cen do znalezienia na stronie parafii. Punkty widokowe Palermo: kopuła i taras kościoła Najświętszego Zbawiciela Via Vittorio Emanuele, 395/ Via Ss. Salvatore Ponieważ z poziomu mało widać, turyści często nie wiedzą o możliwości wejścia nie tylko do kościoła (jest nietypowo na planie koła), ale również na taras i kopułę. Wejście jest nie w świątyni tylko za rogiem od ulicy Via SS. Salvatore. Bilet normalnie kosztuje 2,50, jeśli mamy wykupiony bilet Circuto del Sacro (szlak sakralny) – 1,50 (nie jest wymieniony na stronie ani na papierowym bilecie jaki dostałam odwiedzając Chiesa di San Cataldo). Info w temacie turystycznego funkcjonowania kościoła z kopułą pod linkiem. Kościół a jego kopuła zwłaszcza była ofiarą zniszczeń wojennych. Dopiero w 1959 roku napraw podjął się architect Minissi. Odtworzył m.in. fragmentarycznie fresk przedstawiający św. Bazylego wewnątrz kopuły. Obiekt nie był jednak używany aż do niedawna. Dzisiaj oferuje turystom jeden z najlepszych widoków na miasto, port, Monti di Palermo, a przy dobrej pogodzie na majaczące w oddali Monreale. Punkty widokowe Palermo: tarasy klasztoru św. Katarzyny Aleksandryjskiej Piazza Bellini, 2 Oglądanie obrazków jak na zdjęciach wiąże się z wizytą w jednym z niegdyś najbardziej prominentnych klasztorów żeńskich w Palermo – Monastero di Santa Caterina. Tuż przy schodach do kościoła po prawej stronie są drzwi do klasztoru. Kasa jest w sieni i prowadzi do kościoła i konwentu. Istnieje szereg kombinacji w kwestii tego, co możemy zobaczyć (kościół, klasztor-muzeum, tarasy). Honorowane są zniżki dla posiadaczy Circuto del Sacro. Więcej szczegółów: strona klasztoru. Do 1886 roku tarasy na dachu m.in. fragment dookoła kopuły były zabezpieczone kratami. Gdy w 2014 roku wyniosły się stąd ostatnie dominikanki, zaczęły się prace, by wykorzystać to miejsce turystycznie. Szczególnie urokliwy jest wewnętrzny dziedziniec pokryty ceramicznymi płytkami, na środku którego stoi fontanna. Od strony zachodniej jak na dłoni prezentuje się niesłynna Fontanna Wstydu na Piazza Pretoria. Wcale nie miała stać tu, gdzie teraz stoi. Zamówił ją sobie do ogrodu pałacowego w Neapolu wicekról Garcia, ale z jakichś powodów nigdy tam nie trafiła. Odsprzedano ją i tak oto zainstalowano w Palermo. Renesansowe golasy onieśmielały siostry z zakonu, więc pod osłoną nocy obtłukły panom… nosy. Na nic więcej nie miały śmiałości. Potem rzeźbom przyprawiono “okrycia”. O tych wydarzeniach poczytacie na blogu Drogomaniaka. Od strony wejścia do klasztoru widać Piazza Bellini i sąsiadujące ze sobą La Mortoranę i San Cataldo. Pozostałe punkty widokowe Palermo Wymienione możliwości oglądania miasta z wysokości to oczywiście nie wszystko. Można próbować szczęścia w: Torre di San Nicolò (Via Nasi Nunzio, 18) Porta Felice (Foro Italico Umberto I, 1) Capella della S.S. Trinita przy Castello della Zisa (Via G. Whitaker, 42) Punkty widokowe poza centrum Palermo fajnie wygląda z dalszej perspektywy z tarasu widokowego przy figurze św. Rozalii na Montepellegrino. Można dojechać samochodem lub palermitańskim mpk. Widać plażową dzielnicę Palermo – Aranella. Na percorso MTB są dwa panoramiczne punkty na dzielnice Addaura i Mondello. Ten sam fragment wybrzeża będzie widoczny od innej strony ze szlaku Eremity prowadzącego do latarni morskiej na szczycie Monte Gallo. Praktycznie wzdłuż całej Via Fontana del Drago w Monreale można podziwiać panoramy Złotej Konchy (wł. Conca d’Oro), równiny, na której leży Palermo i okoliczne wioski. Jest również opcja wdrapać się taras widokowy na dachu katedry (szczegóły w poście o Circuito del Sacro). Podobne zestawienie punktów panoramicznych znajdziecie we wpisie o barokowym mieście Noto na południowym wschodzie Sycylii: