-
Najpopularniejsze szlaki w górach Madonie
O górach Madonie pisałam już nieraz ale dopiero teraz mogę sama przed sobą przyznać, że poznałam je całkiem dobrze. I ten fakt wcale nie niweluje uczucia surrealności i swego rodzaju niedowierzania, które stale towarzyszą moim podróżom po wyspie. Niby byłam, widziałam strzeliste turnie Quacelli, stanęłam na czubku Carbonary, a tak jakby to wszystko się nigdy nie stało. Tym razem nie były to jednodniowe wypady z Palermo czy Castelbuono – zawitałam w Monti delle Madonie na bezmała 2 tygodnie. Nie wyobrażam sobie, żebym miała nie poświęcić im pełnowymiarowego wpisu. Oto więc jest: przegląd „Dolomitów Sycylii” i ich najpopularniejsze szlaki. Gdzie spać i jeść? Pasmo Madonie jest miniaturowe i z tego względu…
-
Ragusa na wapieniu i wapieniem stoi
Im bardziej poznaję wyspę, tym bardziej dochodzę do wniosku, że Sycylia wizerunkowo jest spłaszczona, zredukowana do morza i może kilku miast, które warto zaliczyć. I jest mi trochę żal, że to się wcale w zasadzie nie zmienia mimo, że dostępność jest coraz wyższa, wiedza obszerniejsza, gusta bardziej wysublimowane a podróżnicze apetyty większe. Nadal mam poczucie drzemiącego potencjału, który leży gdzieś i płacze. Sycylia południowo-wschodnia „gorąca od zgryzoty i łez” jak pisał o rodzinnej ziemi Salvatore Qasimodo tak bardzo zasługuje na to, by zmienić wizerunek zapadłej prowincji, pięknej, dla nas egzotycznej – jednak zaściankowej, wyludniającej się, dziczejącej! Na ten przykład do miasta Ragusa z listy UNESCO absolutnie nic nie mam –…
-
Scicli: brud, smród i… bogactwo
Broń Boże nie miałam na myśli, że włodarze miasteczka robią fatalna robotę i zaniedbują je! Żeby to było jasne! Wręcz przeciwnie: Scicli jest wysprzątana i wymuskana jak przystało na miejsce jakby nie patrzeć z listy UNESCO. Chodziło mi raczej, że nic lepiej jak odrobinę zmienione powiedzonko nie zilustruje pewnych kontrastów w poziomie życia, jakie, przynajmniej do połowy ubiegłego stulecia funkcjonowały tutaj. Różnice klasowe już się wyrównały, natomiast nadal jak drzewiej bywało istnieją dwie Scicli: na pokaz, arystokratyczna, gładka i smukła jak Krzysztof Ibisz i ta drugia: ukryta, chłopska, zapuszczona jak broda Grzegorza Brauna. O Scicli barokowej było już w necie nie raz – dzisiaj jednak o jej drugim obliczu. Chiafura…
-
Rocca Busambra: królowa jest tylko jedna
W pojedynkę po prostu siadłabym i rozpłakała się w najlepsze. Dobrze, że znajoma zawczasu wybiła mi z głowy samotny atak na Rocca Busambra. Oznaczałoby to przy moich umiejętnościach konieczność wyruszenia o świcie i zarezerwowania całego dnia na wejście, zejście i jeszcze doczołganie się 7 km z powrotem do domu w Ficuzzy. I tak tego dnia trudności piętrzyły się niczym kumulusy na niebie: zupełnie niedoszacowałam ile czasu i energii „stracę” eksplorując Bosco del Cappelliere, a potem się rozsypałam psycho-fizycznie na zasadzie „nie wstanę będę tak leżał(a)”. Na wieczorną Busambrę byłam nieprzygotowana, z wyczerpanym prowiantem, bez wody i w krótkich spodenkach. Krótka drzemka pod pinią zdziałała jednak cuda, a poza tym od…
